De dames van De Lijn

Suzanne Heukels

Welzijn zit onderhuids

"Waarom doe je dit werk eigenlijk?" vroeg de charmante cursist mij tijdens de les. Bhaaaam! Op deze vraag had ik even niet gerekend. Ik begon een beetje te stotteren en liep rood aan. Want ik wilde niet liegen maar om nou meteen de waarheid te vertellen vond ik ook wat ver gaan. En toch ga ik dat hier wél doen. Honden geven mij namelijk een goed gevoel, ik voel me veilig bij ze en ze bieden troost. En nog veel belangrijker, ze oordelen niet.

Jarenlang ben ik op de lagere én middelbare school gepest. Ik was een verlegen meisje dat keurig naar school toe ging en goede cijfers haalde. Niemand zag aan de buitenkant dat ik met een baksteen op mijn maag en met lood in mijn schoenen naar school ging en weer terug naar huis liep (ook na schooltijd werd ik op weg naar huis vaak gevolgd en uitgejouwd). Mijn ouders wisten van het pesten maar konden er op dat moment niets aan doen. Er bestonden in mijn tijd nog geen vertrouwenspersonen, antipestprotocollen en allerlei stichtingen. En mijn ouders waren te gezagsgetrouw om mij van school te halen. Troost vond ik bij onze hond Cilla. Cilla oordeelde niet, net zo min als alle andere honden waar ik gek op was. Het pesten op school heeft impact gehad. Tijdens mijn studententijd kreeg ik huilbuien, faalangst, veel fysieke klachten, nachtmerries en uiteindelijk een depressie. Met veel hulp ben ik hier uit gekomen.

Het pesten heeft me ook veel gebracht. Mijn zelfvertrouwen is groeiende en mijn kwaliteiten durf ik te benoemen. Dat was niet zo lang geleden nog ondenkbaar. Lichaamstaal spreekt boekdelen en ik ben een meester geworden in het lezen van de subtiele signalen waarmee mensen en honden communiceren. Vroeger was dit noodzaak, nu is het mijn kracht geworden. Deze kennis en ervaring wil ik graag inzetten voor onze honden. Om hen een stem te geven richting hun eigenaar, zodat hij leert wat de hond hem wil vertellen. Want welzijn zit onder de oppervlakte. Geloof mij maar.

Jany Geldof

In mijn bloed

Op Facebook ben ik lid van een groep voor deskundigen die met groepen honden werken. Handig om ervaringen uit te wisselen. In een post stond iets over pubers die andere dingen aan hun hoofd hebben dan de hond des huizes uit te laten. Als reactie schreef ik "behalve als je een puber bent die later met honden gaat werken".... De reacties die ik daar op kreeg bevestigden mij dat ik één van de weinige pubers ben geweest die van jongs af aan -hond- ademde.

Als klein kind liep ik op iedere hond af. Dat ging altijd goed. Mijn gevoel zei mij dat het goed was. Nu adviseer ik iedereen om juist niet zomaar op een vreemde hond af te stappen. Met Rasky, de bouvier uit mijn jeugd, beleefde ik de fijnste momenten. Samen een frikadel eten langs de Noorderplas, genietend van de natuur en van elkaars aanwezigheid. Dan voelde ik mij op mijn allerbest. Op visite bij familie & vrienden? Ik ging liever met hun hond wandelen. Ik spendeerde zoveel mogelijk tijd met honden. Dat wat altijd al in mijn bloed heeft gezeten, ben ik op latere leeftijd gaan onderbouwen met een stevige opleiding. En na jaren in het projectmanagement en achter een bureau te hebben gezeten, maakte ik de grote stap naar de mooie hondenwereld. Mijn rust en zelfvertrouwen weet ik in no time over te brengen op honden. En met mijn oog voor detail ontgaat mij weinig aan hun communicatie. Zet mij in een groep honden en ik ben helemaal in mijn element!

"Iemand iets leren is onmogelijk; je kunt hem alleen helpen het in zichzelf te ontdekken" (Galileo Galilei). Zo ervaar ik mijn rol. Het is voor mij een uitdaging om jou als hondeneigenaar te laten zien, hoe makkelijk het kan zijn om jouw hond te begrijpen. En als je hem begrijpt? Dat je herkent hoe snel hij leert, met plezier & liefde voor zijn grote mens. Dan kun jij ontdekken hoe jij jouw hond het beste kunt begeleiden in zijn leven.

Daniëlle van Zon

Rugzakhonden

Honden met een rugzakje hebben een speciaal plekje in mijn hart. Rugzakhonden zijn honden wiens vertrouwen in de mens ergens een deuk hebben opgelopen. Het is geweldig hoe ze opbloeien als je met geduld hun vertrouwen wint. Natuurlijk ben ik gek op alle honden. Maar ‘de rugzakhonden’ in het bijzonder.

Als kind wilde ik al met dieren gaan werken. Mijn schoolkeuze was een makkie want natuurlijk wilde ik richting Dierenverzorging. Stiekem had de toenmalige schooldecaan invloed op mijn keuze. Het was namelijk verstandiger om te kiezen voor een administratieve opleiding, want dan zou je veel sneller werk kunnen vinden.  Door schade en schande wijzer geworden weet ik inmiddels dat je vooral moet proberen datgene te doen waar je gelukkig van wordt. Daarom werk ik al flink wat jaren als vrijwilliger in het Dierentehuis van ’s-Hertogenbosch. Maar toch… het bleef kriebelen. Ik wilde namelijk meer, beter, professioneler en mét diploma!

Toen mijn huidige rescuehond Mambo uit Curaçao bij ons kwam ben ik in contact gekomen met De Lijn. Samen met Mambo heb ik bij de dames een aantal cursussen gevolgd. Ik heb ontzettend veel geleerd van Jany & Suzanne. Dat was zo motiverend dat het mij ontzettend gaaf leek om zelf les te gaan geven. Dit was voor mij de weg die ik in wilde slaan richting professioneel werken en met diploma. En omdat je nooit te oud bent om te leren ben ik de opleiding tot Kynologisch instructeur gaan volgen. Deze opleiding rond ik binnenkort af. Dan is dat diploma op zak.

Ik kijk er naar uit om samen met jou en jouw hond aan de slag te gaan. Dat jullie samen een team vormen met wederzijds respect & begrip voor elkaar. Een samenwerking waarin plezier voorop staat. Het doet mij goed om deel uit te mogen maken van het topteam van De Lijn en ik hoop jou en jouw hond binnenkort te mogen ontmoeten op ons trainingsveld. 

Marjan Slaats

Veilige haven

Dieren zijn voor mij altijd een veilige haven geweest. Met honden om me heen kan ik mezelf zijn. Ze oordelen niet en zijn eerlijk in hun bedoelingen. Ze accepteren je zoals je bent.

Als kind was ik onzeker en verlegen. Ik was het liefst onzichtbaar en tegelijkertijd wilde ik er toch bij horen. Ik was anders dan de rest. Dit maakte dat ik in mijn jeugd vaak gepest ben. Mijn ouders wisten niet hoe ze mij moesten helpen en mijn zelfvertrouwen konden laten groeien. Pas tegen het einde van mijn middelbare schooltijd zat ik beter in m’n vel en ben ik langzaam de verlegenheid ontgroeid. Mijn baan in een supermarkt bracht me in contact met veel verschillende mensen en mijn zelfvertrouwen groeide. Later heb ik me als manager verder ontwikkeld, samenwerken en mijn kennis delen met anderen stonden daarin centraal. Deze eigenschappen combineer ik tegenwoordig met mijn passie voor honden.

Amy was mijn eerste eigen hond. Van haar heb ik enorm veel geleerd. Over hondentraining, maar vooral ook over mezelf. Ze had een sterke eigen wil en gaf heel duidelijk haar grenzen aan. Ook hield ze me een spiegel voor. Was ik niet duidelijk genoeg, dan gaf zij tegengas. Het duurde even voordat ik begreep dat zij mij ook iets kon vertellen. Dat haar gedrag feedback was voor mij. Toen ik dat accepteerde vormden we een echt team samen.

Ik heb geleerd hoe leuk het is om samen bezig te zijn met je hond. En hoe gelijkwaardig die samenwerking kan zijn, als je leert om je hond goed te lezen. Wanneer er sprake is van acceptatie en respect voor elkaar en wederzijds vertrouwen. De band die dan ontstaat tussen een hond en eigenaar is uniek. Ik deel mijn kennis over honden graag met anderen zodat ook zij zo’n band met hun hond kunnen ervaren.  

Teddy Vink

Sportief bezig met je hond

Van huis uit ben ik sportief opgevoed. Samen met mijn broers en zus trainden we voor school, na school en in het weekend. Daarnaast deden we mee aan allerlei wedstrijden in zwemmen, hardlopen en waterpolo.

In het dagelijks leven heb ik een technische baan en ben ik met diverse projecten en cijferwerk bezig. Na de Puppy- en Pubercursus met mijn hond Rakker, kwam ik  bij De Lijn in aanraking met de cursussen Sport & Spel, Fun en Behendigheid. Het trok me enorm aan om sportief bezig te zijn met mijn hond. Maar bovendien ontstond er een bijzondere band met mijn hond, waar we beiden (nog steeds) heel veel plezier aan beleven. Het is heerlijk en ontspannend om naast je werk samen met je hond bezig te zijn.

Sinds een jaar of drie sta ik iedere woensdagavond op het veld om samen met cursisten de toestellen onder de knie te krijgen. Als baas en hond de toestellen steeds beter gaan beheersen, worden de rondjes langer, het tempo hoger en de samenwerking tussen hond en baas steeds beter. We leiden je niet op om aan wedstrijden deel te nemen, plezier staat bij ons voorop! Ik kijk ernaar uit om deze fantastische tak van hondensport met cursisten op te pakken.