"Even snel, maar heb jij een tip voor mij? Wat kan ik doen tegen het uitvallen van mijn hond aan de lijn naar andere honden?" (vul hier IEDER willekeurig gedrag in waar jij, of jouw hond, last van heeft)……
Was het maar zo. Dat je ‘even’ een tip krijgt hoe je het gedrag van jouw hond binnen 2 seconden kunt veranderen. Maar weet je…. honden zijn geen laptops, waar je snel een update op installeert zodat alle bugs verdwenen zijn en hij weer up and running is en ook nog eens megasnel werkt.
Nee.. honden zijn levende wezens. Levende wezens die gedrag vertonen omdat het ze in de genen zit, of omdat ze het geleerd hebben: met of zonder hulp van hun eigenaren. En naast gedrag hebben onze honden, ja heus het is echt waar, emoties en gevoel (lees hier een artikel over emoties bij honden van doggo.nl).
Achter iedere gedragsuiting, schuilt een emotie. Wil je dus gedrag ‘aanpakken’, dan moet je eerst achterhalen vanuit welke emotie de hond dat gedrag uitvoert, wil je het voor de lange termijn opgelost hebben.
Vaak is gedrag al bepaald in de genen van een hond. Hij of zij is namelijk ooit ergens voor gefokt. Een beroep! Want vroeger... vroeger hadden alle honden een functie. Dan gingen ze mee op jacht, of bewaakten ons erf. Dat wij na zoveel jaren de honden een totaal andere functie hebben gegeven dan waar zij voor gefokt zijn, namelijk huishond en gezinslid, doet niets af aan het feit dat zij van oorsprong nog steeds een beroep hebben. Een beroep dat ze nu, in heel veel van de gevallen, niet eens mogen uitvoeren van hun baas. En waar moet je dan heen met je gedrag?
De hond kan zich ook gedrag zelf aanleren. En bij elk nieuw gedrag worden er in de hersenen weggetjes aangelegd tussen zenuwcellen. Vergelijk die ontwikkeling eens met het ontstaan van een weg. Je loopt dagelijks door het bos en wijkt af van het bospad: een wandeling door de struiken. En iedere dag neem je diezelfde weg door de struiken. Al snel ontstaat er een bospad. Andere wandelaars zien dat bospad en nemen ook dit paadje. En hoe meer mensen dat pad nemen, hoe breder dat pad wordt. Hetzelfde gebeurt in de hersenen met het ontstaan van nieuw gedrag. Hoe vaker het aangeleerde gedrag vertoond wordt, hoe vaker die weg in de hersenen bewandeld wordt.
Zo was het eerst nog een bospad, maar als het gedrag dagelijks uitgevoerd wordt zal het bospad al snel een snelweg tussen de zenuwcellen zijn. Afwijken kan bijna niet meer, je MOET dat pad volgen. Een bospad is nog wel weg te werken door er nieuwe struiken te planten, een snelweg echter krijg je niet 1, 2, 3 weggepoetst. Daar zul je veel meer middelen en moeite in moeten steken.. Vertoont jouw hond het vervelende gedrag nog niet zo lang en ben je er vroeg bij, dan zal dit eerder omgebogen kunnen worden dan wanneer jouw hond dat gedrag al maanden of zelfs jaren uitvoert. Nog beter: voorkomen dat hij dat gedrag kan gaan uitvoeren zodat het nooit een gewoonte kan worden ;-)
Er is dus ook geen quick fix die het gedrag in de hersenen op lange termijn oplost, sterker nog, een quick fix brengt het risico met zich mee dat het gedrag escaleert of dat er een totaal ander probleem ontstaat. Een quick fix helpt, voor kort en voor jouw gevoel. En iedere keer pas je weer die quick fix toe.. voor even. Maar wat doet het met de hond? Wat doet het met zijn emotie, zijn gevoel? Nog erger: wat doet het met de band die jij met jouw hond hebt? Zijn baasje, zijn steun en toeverlaat. Zijn veilige haven..
Als we "de hond" in onze huidige tijd de functie van gezinslid hebben gegeven, laten we hem dan ook zo benaderen: als een gezinslid; een levend wezen met emotie én wensen. En als we iets willen veranderen aan het gedrag van dit gezinslid, laten we dat dan ook op een manier doen zoals we dat bij een kind, ouder, oom of oma zouden doen: met beleid en met geduld. Met een hoop liefde, begrip, betrokkenheid, steun en tijd… want dan pas is een individu in staat om te veranderen. En misschien, heel misschien, komen we dan zelfs tot de conclusie dat we sommige gedragingen van onze gezinsleden gewoonweg moeten accepteren ;-)
Reactie schrijven